انسانهای دروغگو ، تقریباً حرف هیچ کس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ میگویند .

انسانهای نا امید ، همیشه آیهٔ یأس می خوانند .

انسانهای حیله گر ، معتقدند که همه مشغولٍ توطئه هستند .

انسانهای تنگ نظر ، هرکاری برای هرکس انجام دهند ، چندین برابر می بینندش .

انسانهای پرتوقع ، انتظار دارند همه در مقابلٍ حرف هایشان بگویند چشم !

انسانهای حسود ، فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند .

انسانهای نادان ، تقریباً در موردٍ هر چیزی می گویند: من میدانم !

انسانهای بزرگوار ، بیشترین کلامشان تشکّر از دیگران است .

انسانهای نظر بلند ، هرکاری برای هرکسی می کنند ، بازهم با شرمندگی می گویند : ببخشید که بیشتر از این از دستم بر نیامد !

انسانهای بامحبّت ، در نهایتٍ مهربانی ، همه را با "جانم" ، "عمرم" ، "عزیزم" ، خطاب می کنند .

انسانهای متواضع ، تقریباً در مقابلٍ خواستهٔ همهٔ دوستان می گویند : چشم ، سعی میکنم .

انسانهای دانا ، در جوابٍ بیشترٍ سوالات ، می گویند : نمی دانم .